زندگی نامه امام ورش

نام و نسب:

نام او عثمان بن سعید بن عبداللَّه، کنیه‌اش ابوسعید، و مشهور به وَرْش است. او یکی از بزرگ‌ترین قرّاء مصر و راوی دوم امام نافع مدنی است.

چگونگی ورود به مدینه و اخذ قرائت:

ورش در سال 155 هجری به مدینه سفر کرد تا قرائت قرآن را از امام نافع فراگیرد. او می‌گوید:

وقتی وارد مسجد رسول خدا شدم، شروع به خواندن قرآن کردم. امام نافع با دست اشاره کرد که ساکت شوم، من ساکت شدم. سپس جوانی حلقه‌ای تشکیل داد و گفت: ای استاد! خداوند تو را عزیز بدارد، ما با تو هستیم. این مرد غریب است و برای فراگیری قرائت نزد تو آمده و من برایش حلقه‌ای فراهم آوردم. نافع پذیرفت و من نزد او نشستم. قرآن را بر او قرائت کردم و ادامه دادم تا پیش از آن‌که از مدینه خارج شوم، قرآن را به طور کامل بر او ختم کردم.

لقب و صفات ظاهری:

امام نافع او را «وَرْش» لقب داد. اصل آن «وَرْشَان» بود و نافع می‌گفت: «هاتِ یا وَرْشَان! اقرأ یا وَرْشَان!». سپس تخفیف یافت و به «وَرْش» مشهور شد.

«ورشان» در عربی به پرنده‌ای سفیدرنگ گفته می‌شود، و برخی نیز گفته‌اند لقبی است به خاطر رنگ سفید او.

او مردی سفیدپوست، آبی‌چشم، قدکوتاه و اندکی مایل به فربهی بود.

صدایی بسیار خوش داشت، قرائتش دقیق، همراه با مدّ و تبیین حرکات بود.

شاگردان:

از جمله کسانی که بر ورش قرائت آموختند:

1. احمد بن صالح
2. داوود بن أبی طَیبة
3. ابوالربیع سلیمان بن داود المَهری
4. عامر بن سعید (ابوالشعثاء الجریش)
5. عبدالرحمن بن القاسم
6. محمد بن عبدالله بن یزید المالکی
7. یونس بن عبدالاعلی (ابویعقوب الأزرق)
8. عمرو بن بشّار

وفات:

ورش در سال 197 هجری قمری، در «وجه قبلی» از سرزمین صعید مصر درگذشت.

عمر او حدود هفتاد و هشت سال بود.